Relax WeekEnd

Vrijdag 30 januari was het eindelijk zover en vertrokken we op relaxweekend naar Bad- Neuenahr, gelegen in de Ahrvallei.  De dichtstbijzijnde rode wijn vallei in Duitsland.  Ecologisch en economisch denken is bij onze leden nooit veraf.  Er waren carpoolers en er waren busreizigers.  Voor de leden wiens auto niet was uitgerust met winterbanden, was er immers gezamenlijk busvervoer georganiseerd. 
De busreizigers blaasden verzamelen in de kazerne Wilrijk, Boomsesteenweg om 10.00 uur.  Omdat onze voorzitter zijn gestreepte pyjama met bijhorende slaapmuts was vergeten in te pakken en rechtsomkeer had moeten maken, kwam hij - zeer tegen zijn gewoonte in - 15 minuten te laat aan.  Na het nodige ironische commentaar zat de stemming er al direct in.  Op de bus werden de meereizende leden opnieuw in de watten gelegd.  Het bestuur had er weer een business-class reis van gemaakt met een lekker schuimwijnontbijt, fruitsap en individuele kranten. Met onze vaandrig aan het stuur ging het gezwind richting Duitsland.  Vooraleer we het wisten strekten we al de benen aan een wegrestaurant even voorbij Aken.
Eén bestuurslid (Paul) was al een dag eerder aangekomen en meldde ons hoe we het best enkele plaatselijke omleidingen konden vermijden om snel het hotel te bereiken. Even voor 13.00 uur kwamen we aan en werden we vriendelijk ontvangen.  De check in verliep heel vlot.  We spraken af om de valiezen op de kamers te zetten en onmiddellijk Bad-Neuenahr in te trekken om de inwendige mens te versterken.  Paul was ondertussen ook al langs de toeristische dienst gegaan en verstrekte ons de nodige stadsplannetjes.
Nog tijdens de lunch verschenen twee andere welgeluimde maar spijtig genoeg zieke leden op het appel.  De stemming zat er onmiddellijk in en de plaatselijke wijn en de halve liters Hefe-weissen gingen er vlotjes in.
Na de lunch had iedereen een vrije namiddag.  Sommigen maakten onmiddellijk gebruik van het saunacomplex van het hotel.  Anderen vlijden zich genoeglijk neer naast het zwembad of nestelden zich in de jacuzzi.  Alex, de onderwaterpaparozzo,  begon onmiddellijk zijn waterdichte digitale camera te testen.
In de late namiddag arriveerden de carpoolers die van de gelegenheid gebruik hadden gemaakt om de stad Bonn te bezoeken.  Spijtig genoeg waren twee van hen ook ziek.
Om 19.00 uur was het - zoals de traditie het wil - verzamelen geblazen om een welkomstapperitief te nuttigen. Gezien we op één been niet konden staan, werden het er twee.
Na een typisch Duits - niet onmiddellijk culinair - diner was het tijd voor een andere traditie, zijnde de avondwandeling.  Gezien onze berggeit - eerste secretaris Tomas - er niet bij was, was het ditmaal een vlakke wandeling naast de Ahr.  Ver wilde de groep echter niet gaan want men dorstte te veel naar de ijskoude jenevers die in de koeltassen staken van de penningmeester.
Na de avondwandeling en de ziektekiemende bestrijdende jenever begaven enkele zieken, wat vermoeide collega’s en onze nacht-af zijnde voorzitter, zich te slapen.   De rest bleef plakken waar het plezant en nat was.
Na het lekker ontbijt op dag twee bezochten we het ommuurde stadje Ahrweiler, vlakbij Bad-Neuenahr.  Onze vaandrig-buschauffeur, gegidst door Paul,  bracht iedereen in twee ritten ter plaatse met ons busje.
Onder leiding van Fred werd het toeristisch bezoek van Ahrweiler al snel onderbroken voor een controle van de lokale horeca,  één van zijn beroepstaken op het thuisfront.  Diverse inbreuken werden vastgesteld maar in der minne geregeld…
Na een eenvoudige maar gesmaakte lunch in het hotel, bracht de penningmeester de meest actieve groep met de bus naar Altenahr voor een wandeling langs de “rode-wijn-wandelweg”.  Later die namiddag werden de wandelaars teruggevonden in het dorpje Mayschoss in een  lokale herberg waar de Jägerthee de lichamen snel terug op temperatuur bracht.
De genieters van de groep maakten die namiddag gretig gebruik van alle relax faciliteiten die het hotel bood.
De tweede avond was het rendez vous geblazen in de mooie vinotheek van het hotel.  De lokale Weisherbst  werd zeer gesmaakt.
Na het avondeten waren de beide kegelbanen van het hotel voor onze groep gereserveerd.
Alhoewel talent snel kwam bovendrijven werden er geen records gebroken. 
Nadat de nodige kegels waren omgegooid, verzamelde de harde kern zich in de veranda van de bar.  Onze die-hards werden na enkele recitals door de receptioniste uitgenodigd om verder te zingen in de bar omdat enkele hotelgasten hun slaap niet konden vinden. J
Pas toen de bar sloot keerde de harde kern terug naar hun slaapkamers.
Ook de laatste dag stond in het teken van ‘relax’.  Een aantal leden maakte na het ontbijt opnieuw gebruik van de faciliteiten van het hotel.  Anderen deden een ontspannen wandeling.
Na de lunch in het hotel vertrokken we uitgerust terug naar de heimat.  Het weekend was weeral veel te snel voorbij.